มะเร็งรังไข่ คืออะไร?

มะเร็งรังไข่ เป็นมะเร็งที่เกิดขึ้นในรังไข่ ซึ่งเป็นอวัยวะสืบพันธุ์ของเพศหญิง ทำหน้าที่ผลิตไข่และฮอร์โมนเพศ มะเร็งชนิดนี้มักไม่แสดงอาการชัดเจนในระยะแรก ทำให้ยากต่อการวินิจฉัย หากไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที อาจลุกลามไปยังอวัยวะอื่นได้

การตรวจคัดกรอง มะเร็งรังไข่

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีตรวจคัดกรองที่มีประสิทธิภาพสำหรับประชากรทั่วไป แต่มีวิธีที่ช่วยให้แพทย์สามารถประเมินความเสี่ยงและตรวจพบโรคได้ในระยะเริ่มต้น ได้แก่:

• การตรวจอัลตราซาวนด์ทางช่องคลอด (Transvaginal Ultrasound – TVUS) ใช้คลื่นเสียงเพื่อตรวจดูขนาดและลักษณะของรังไข่
• การตรวจเลือดหาระดับ CA-125 ซึ่งเป็นโปรตีนที่มักพบในระดับสูงในผู้ป่วยมะเร็งรังไข่ อย่างไรก็ตาม ค่าดังกล่าวอาจสูงขึ้นจากภาวะอื่นที่ไม่ใช่มะเร็ง
• การตรวจพันธุกรรม ในผู้ที่มีประวัติครอบครัวเป็นมะเร็งรังไข่หรือมะเร็งเต้านม ควรได้รับการตรวจ BRCA1 และ BRCA2 เพื่อประเมินความเสี่ยง

การรักษา มะเร็งรังไข่

แนวทางการรักษาขึ้นอยู่กับระยะของโรคและสภาพร่างกายของผู้ป่วย โดยมีวิธีหลัก ๆ ดังนี้:

• การผ่าตัด (Surgery) เป็นวิธีหลักในการรักษา โดยศัลยแพทย์อาจตัดรังไข่ มดลูก ท่อนำไข่ และอวัยวะข้างเคียงที่ได้รับผลกระทบ
• เคมีบำบัด (Chemotherapy) ใช้ยาเพื่อฆ่าเซลล์มะเร็ง มักใช้ร่วมกับการผ่าตัดหรือในกรณีที่โรคแพร่กระจาย
• การฉายรังสี (Radiation Therapy) ใช้รังสีเพื่อทำลายเซลล์มะเร็ง แต่มักไม่ใช่วิธีหลักสำหรับมะเร็งรังไข่
• การรักษาแบบมุ่งเป้า (Targeted Therapy) ใช้ยาเฉพาะเพื่อยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็ง เช่น PARP inhibitors ในผู้ป่วยที่มีการกลายพันธุ์ของยีน BRCA

การผ่าตัด มะเร็งรังไข่

การผ่าตัดเป็นวิธีการรักษาหลักและมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับระยะของโรค ได้แก่:

• การผ่าตัดเอารังไข่ออกเพียงข้างเดียว เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการคงภาวะเจริญพันธุ์ และมะเร็งยังไม่แพร่กระจาย
• การผ่าตัดแบบสมบูรณ์ (Total Hysterectomy with Bilateral Salpingo-Oophorectomy – BSO) ตัดมดลูก รังไข่ทั้งสองข้าง และท่อนำไข่ออกทั้งหมด
• การผ่าตัดแบบลดปริมาณมะเร็ง (Debulking Surgery) ใช้ในกรณีที่มะเร็งแพร่กระจายไปยังอวัยวะอื่น โดยพยายามกำจัดก้อนมะเร็งให้มากที่สุด

มะเร็งรังไข่เป็นโรคที่ควรได้รับการตรวจวินิจฉัยและรักษาอย่างทันท่วงที เนื่องจากอาการมักไม่ชัดเจนในระยะแรก วิธีการตรวจคัดกรอง เช่น การอัลตราซาวนด์และการตรวจเลือด CA-125 อาจช่วยให้พบโรคได้เร็วขึ้น การรักษาขึ้นอยู่กับระยะของโรค โดยใช้การผ่าตัด เคมีบำบัด หรือการรักษาแบบมุ่งเป้า หากสงสัยว่ามีความเสี่ยง ควรปรึกษาแพทย์เพื่อรับคำแนะนำในการตรวจและป้องกัน

บทความโดยแพทย์หญิง เอื้อกานต์ ทนานใหญ่ แพทย์เฉพาะทางด้านสูตินรีเวชและเวชศาสตร์การเจริญพันธุ์ โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ อินเตอร์เนชั่นแนล  รัตนาธิเบศร์